Mijn ongelukkige dikke teen

Van de week, een erg druk maar super gezellig weekje gehad. Geen enkele avond tijd gehad om op de bank te hangen. Nu is huisje weltevree weer leeg en stil. Ik wil jullie deze week niet onthouden dus daar gaan we….

Eerst maandag een verjaardag gehad van het zoontje van mijn vriendin. Dinsdag clubje dag, fijn biljarten enzo en een varende vriend kwam die dag langs (zie vorige blog “Hij heeft de lotelij gewonnen”) Woensdag kwam een vriend van Balkie en mij te eten.

Donderdag was het de bedoeling dat we met ons allen en dat zouden dan Balkie, varende vriend, vriendin en Janowiets (onze Nederlandse Nigeriaan) zijn. Ach ja, ons kent ons en we kennen elkaar niet uit de snoepjeswinkel en zo belandden ik en Balkie in ons altijd veel te gezellige buurtkroegje, waar mijn vriendin al driftig aan een flesje bier zat te lurken. Dit in gezelschap van haar moeder. Oh jee, dacht ik bij mezelf dit kon wel weer eens lekker ouderwets uit de hand lopen. Gelukkig had ik de boodschappen al in huis voor onze maaltijd, dus we hadden wel even de tijd. Biertje erbij en kletsen maar.

Janowiets meldde dat ie er over een half uurtje ook zou zijn, wat ook zo was. Mijn varende vriend daarentegen kwam veel later dan de bedoeling was, maar ach werk gaat voor het plezier toch? Dus wij namen er nog maar één op. Eén, werd twee en drie en ga zo maar door. Varende vriend komt later op de avond binnen en het clubje is daarmee compleet. Met de bedoeling er nog één te nuttigen, dan te betalen drinken we gezellig door met elkaar. Allemaal druk in gesprek, vergeten we schijnbaar dat we naar huis zouden gaan en zo werd het later en later. Gezelligheid, kent geen tijd.

Onze magen beginnen steeds harder te rommelen en we gaan naar huis. Daar aangekomen, wil je ook niet op een droogje zitten en we nemen er nog één. Ik denk bij mezelf, laat ik een wijntje nemen en pak de fles uit de koelkast, schenk mijn glas vol, draai de dop er weer op en pardoes valt de fles uit mijn handen op mijn dikke teen. Ja, natuurlijk, dat heb ik dan weer.

Het alfabet galmde door de kamer waarop mijn gezelschap verschrikt mijn kant op kijkt. Wat gebeurt er? ABCDEF……… Ik kreeg de wijnfles zojuist op mijn dikke teen.

Waarop hun aan mij vragen; ‘is de fles nog heel?’

Hij heeft de lotelij gewonnen!

Afgelopen dinsdag hadden we toch weer een stunt. Het hele programma liep de mist in, maar dat mag de pret niet drukken. Een vriend van mij moest een paar dagen hier in de buurt varen en komt gezellig bij mij op visite. We besluiten om even een biertje te doen in ons buurtkroegje samen met mijn schuine overbuurman (Balkie) .

Ik kon dan gelijk even de boodschapjes gaan halen om eten te gaan koken. Gezelligheid kent geen tijd en omdat Balkie altijd op dinsdagavond zijn wekelijks clubje heeft om 20.00 uur, stonden we toch wel een beetje op tijd. ‘Laten we maar chinees bestellen,’ zegt mijn varende vriend. ‘Ja, dat is ook goed, ‘zeggen Balkie en ik. Zo gezegd, zo gedaan. 18.00 uur maandmenu besteld. Over 40 minuten zou het klaar zijn, zei de chinees. Nou, dan konden we dus net zo goed nog een biertje nuttigen. Half uur later lopen we naar huis. Kletsen wat met elkaar en kijken steeds op de klok, waar blijft ons eten?

Mijn mobiel begint te rinkelen, ik neem op en hoor iemand aan de andere kant van de lijn  tegen mij zeggen dat waarschijnlijk ons eten bij hem op het aanrecht staat. ‘Oh, dat is vreemd,’ zeg ik.
Ja, dat vond die meneer ook vreemd en vroeg aan mij, wat hij er mee moest doen. ‘Nou, zeg ik misschien in de vriezer zetten en het later opeten. Ik zal de chinees wel even bellen. Eet smakelijk.’

Wanneer ik de chinees aan de telefoon heb vertel ik haar dat er toch echt iets mis is gegaan met onze bestelling. Mijn maandmenu staat op een ander adres dan waar ik woon en vraag haar hoe of dat dat kan? Waarop de chinees zegt; ‘oh dan heeft die meneer de lotelij gewonnen. Jullie krijgen zo spoedig mogelijk een héél nieuw menu. Wilt u dan die meneer nog even opbellen om te zeggen, dat hij de lotelij heeft gewonnen?’ Na nog wat excuses en dergelijke hangen we op. Ik bel die meneer weer en samen moeten we er hartelijk om lachen. De ‘lotelij’….hahahhaha

Eind goed, al goed en om 19.50 uur werd dan toch echt ons menu bezorgd. Balkie een bord eten opgeschept en naar zijn clubje gebracht. De koffiedrinkers van het clubje waren er al en moesten er wel om lachen. Ach ja, foutje kan gebeuren.

Overigens hebben we genoten van ons eten, want die chinees heeft nu eenmaal goed eten. Wij blijven dan daar ook gewoon bestellen.

Waarom beginnen we geen ruilacties?

Tegenwoordig en dat is al wel bijna een jaar heb ik al geen hulp meer in de huishouding. Het wordt gewoonweg te duur. De gemeentes maken alles duurder. De eigen bijdragen worden maar omhoog gegooid. Je betaald je werkelijk scheel aan bijdragen…. Ik heb dus mijn hulp op moeten zeggen. Alla mineur, ik krijg nog wel eens hulp zo van deze of gene en daar maak ik dan een soort ruilactie van. Zo van…..als je komt koffie drinken, heb ik wat lekkers bij de koffie. Zou jij dan even mijn bed willen verschonen? Of bijvoorbeeld, als jij dit en dat even voor mij zou willen doen, dan kan je gelijk mee eten hier. Zeg jij maar wat je wilt eten…..

Zo bedacht ik mij onder het genot van een lekker bakje koffie, dat je natuurlijk veel meer ruilacties kunt bedenken. En dan denk ik aan de huis, tuin, keuken, vervoer, huisdieren en boodschappen doen dingen.

Help jij mij? Dan help ik jou!

 

Buiten de hulplijnen over en weer zijn er natuurlijk ook gewoon zo veel andere dingen die kunt ruilen met elkaar. Denk bijvoorbeeld aan boeken, kleding, sieraden, huis tuin en keukengerei, muziek, dvd’s en dergelijke. Op deze manier krijgen je eigen spullen een tweede kans en heb jezelf de mogelijkheid om weer iets anders uit te zoeken/ruilen.

Lijkt mij een goed uitvoerbaar plan. Wat vind jij?

Geschreven n.a.v.  Eindelijk maar dan toch hulp